افتادگی مچ پا چیست؟
هنگامی که فرد در بلند کردن پنجه پا با مشکل و سختی مواجه می‌شود، پای او به صورت آویزان در‌می‌آید و در هنگام راه رفتن و حرکت کردن پای شخص بر روی زمین کشیده می‌شود و راه رفتن با لنگش همراه است. گاهی ممکن است فرد برای اینکه پاهایش بر روی زمین، کشیده نشود و به کمک دست خود ران خود را بلند کند.
افتادگی مچ پا یک علامت و نشانه از وجود یک عارضه در بدن است که فرد باید سریعاً برای انجام معاینات لازم اقدام کند. این انحراف به علت‌های متفاوتی می‌تواند ایجاد شود و برای درمان افتادگی مچ پا، روش‌های درمانی زیاد و متفاوتی وجود دارد که در ادامه مطلب به توضیح آن‌ها می‌پردازیم.
علائم افتادگی مچ پا
افتادگی مچ پا همواره علائم و عوارضی را به همراه دارد، ازجمله علائم افتادگی مچ پا می‌توان به اختلال در راه رفتن یا راه رفتن همراه با لنگش، برداشتن گام‌های بلند و خم کردن زانوها برای تسهیل در راه رفتن، عدم توانایی بلند کردن انگشتان پا به سمت ساق، سختی در راه رفتن و مصرف انرژی بیشتر برای قدم برداشتن از دیگر علائم افتادگی مچ پا هستند.
تشخیص افتادگی مچ پا
تشخیص افتادگی مچ پا از طریق معاینات بالینی قابل تشخیص است، درمانگر با معاینات بالینی و مشاهده نحوه راه رفتن و حرکت کردن می‌تواند این عارضه را تشخیص دهد، زمانی که این عارضه به علت‌هایی ازجمله تومور و یا کیست ایجاد شود از طریق عکس‌های رادیولوژی و معاینه بالینی می‌توان به تشخیص درستی از افتادگی مچ پا دست یافت.
روش‌های درمان افتادگی مچ پا
برای اینکه درمانگر بتواند بهترین راهکار و روش‌های درمان افتادگی مچ پا را به فرد ارائه کند، ابتدا نیاز است که به تشخیص درست و صحیحی از علت ایجاد این عارضه برسد و پس از تشخیص صحیح بهترین روش و متناسب با علت ایجاد دراپ فوت برای درمان افتادگی مچ پا فرد اقدام شود.
از روش‌های درمان افتادگی مج پا می‌توان به استفاده از اسپلینت AFO، کفی طبی، تحریک الکتریکی، فیزیوتراپی و جراحی اشاره کرد که از جمله درمان و توانبخشی‌های افتادگی مچ پا هستند که در ادامه بیشتر با این روش‌های درمان دراپ فوت یا افتادگی مچ پا آشنا خواهیم شد.
استفاده از اسپلینت AFO:
یکی از روش‌های درمان افتادگی مچ پا استفاده از بریس یا اسپلینت AFO است. این مدل از اسپلینت مچ پا را در زاویه ۹۰ درجه نسبت به ساق نگه می‌دارد و با استفاده از بریس AFO در هنگام راه رفتن مچ پا به صورت نود درجه قرار گرفته و مچ و انگشتان به زمین برخورد نمی‌کند.
این امر موجب طبیعی‌تر راه رفتن فرد، کاهش مصرف انرژی، جلوگیری از زمین خوردن شخص و همچنین از دفورمه شدن و بدشکل گرفتن مچ پا جلوگیری می‌کند.
کفی طبی:
دومین روش، استفاده از کفی طبی برای درمان افتادگی مچ پا است که این کفی‌ها می‌توانند پا را در زاویه صحیح نگه دارند، همچنین این کفی‌ها درون کفش قرار می‌گیرند و می‌توانند به قرار‌گیری پا در وضعیت عادی کمک کنند.
نکته مهم این است که کفی‌های مخصوص درمان افتادگی مچ پا درون هر کفشی جای نمی‌گیرند و به کفش متناسب با کفی طبی احتیاج دارند و استفاده از کفی برای عارضه افتادگی مچ پا فقط در موارد خفيف انجام می‌شود.
گاهی این کفی طبی با عنوان کفش مخصوص افتادگی مج پا شناحته می‌شوند پس اگر این اسم به گوش شما برخورد باید بدانید که همان کفی ارتوپدی است یا اسپلینت AFO است که در درون کفش قرار می‌گیرد که با این نام هم از آن یاد می‌شود.
تحریک الکتریکی:
یکی دیگر از روش‌های درمان افتادگی مچ پا، تحریک الکتریکی مچ پا است. گاهی با استفاده از تحریک الکتریکی اعصاب، عضلات و ماهیچه‌ها می‌توان افتادگی مچ پا را درمان کرد.
درمان افتادگی مچ با این روش می‌تواند باعث ایجاد یک شوک و یا تحریک عصبی در ماهیچه‌ها شود و ماهیچه‌ها را به انقباض، وادار کند.
فیزیوتراپی:
استفاده از تمرینات حرکتی و ورزش‌هایی که فیزیوتراپ به فرد آموزش می‌دهد و تمرین کردن مداوم این تمرینات به فرد کمک می‌کند تا بتواند راه رفتن عادی را به صورت مکرر تمرین کند و این کار به شخص کمک می‌کند که بتواند تعادل خود را در حین راه رفتن حفظ کند. پس به دنبال این مسیر درمانی انحراف مچ پا اصلاح و درمان می‌شود.
جراحی:
جراحی معمولاً آخرین روش درمانی افتادگی مچ پا است و در مواردی که افتادگی مچ پا شدید باشد و امکان درمان با استفاده از روش‌های غیر جراحی وجود نداشته باشد و پا در وضعیتی قرار بگیرد که توانایی حرکتی خود را از دست بدهد انجام جراحی یکی از گزینه‌های درمان است، شیوه انجام جراحی نیز متفاوت است.
روش جراحی در این بیماری به صورت انتقال تاندون است و تاندون برخی عضلات سالم را به محل مناسبی انتقال می‌دهند تا نقش عضله تغییر کند و در بالا بردن مچ پا مؤثر است.